Depresja pomiędzy studniami

Ponieważ większemu dopływowi towarzyszy większy spadek zwierciadla wody gruntowej na powierzchni czołowej, następuje zmniejszenie teoretycznego promienia depresji, a w polach środkowych stopniowe jego powiększenie, aż do wartości stałej. Również depresja pomiędzy studniami ulega stopniowemu powiększeniu, aż do osiągnięcia wartości stałej , naturalnie jeśli instalacja liniowa jest dostatecznie długa. Z powyższych rozważań można wyciągnąć następujące wnioski: a) przy projektowaniu instalacji liniowych nie można stosować wzorów wyprowadzonych dla instalacji punktowych i konturowych, b) w przypadku projektowania instalacji liniowych, do obliczenia parametrów ujęć czołowych i depresji w rejonie tych ujęć trzeba stosować współczynniki uwzgledniające wpływ dopływu wody z czołowego pola leja depresji, e) w celu uzyskania jednakowej depresji pomiędzy studniami depresyjnymi na krańcach instalacji liniowych trzeba stosować mniejszy rozstaw studzien, d) w przypadku stopniowej rozbudowy instalacji liniowej, rozstaw studzien poszczególnych odcinków można stopniowo powiększać, aż do takiej stałej wartości, przy której czołowy dopływ wody przestanie odgrywać rolę. Kształt i parametry instalacji depresyjnej wpływają nie tylko na kształt i zasięg konturu leja depresji, ale również na jego formę przestrzenną. Niezbędne obniżenie zwierciadła wody gruntowej można uzyskać przy zastosowaniu głębokiej i rzadko rozstawionej instalacji depresyjnej bądź też instalacji płytkiej, ale za to gęsto rozstawionej. W przypadku instalacji głębokiej większe jest wypiętrzenie leja depresji ASI > AS2, bowiem większa ilość wody przenikać do wnętrza konturu instalacji przez rzadko rozstawione ujęcia. Większa jest też objętość leja depresji VI > V2, a więc zgodnie ze wzorem niezbędny jest dłuższy czas dla uzyskania projektowanego obniżenia zwierciadla wody gruntowej. [hasła pokrewne: vts volcano, hoger lubliniec, malowanie elewacji cennik ]