Pierwszy, pokazany schematycznie na rys, 5-16a, polega na bezpośrednim wpłukiwaniu filtrów, drugi (rys. 5—16b) — na ustawieniu filtrów w uprzednio wpłukanych rurach osłonowych. Każdy z tych sposobów ma swój ekonomiczny zakres stosowania. Pierwszy sposób stosuje się w Polsce najczęściej do wbudowywania igłostudzien i filtrów studziennych, a za granicą również do wpłukiwania filtrów igłowych. Sposób drugi jest stosowany w Polsce prawie wyłącznie do wpłukiwania filtrów igłowych. Read the rest of this entry »

U rządz enia do wpłukiwania rur osłonowych i filt rów opisano w pracy [20]. Do wpłukiwania rur i filtrów w grunty łatwo rozmywalne (pyły piaszczyste, piaski, żwiry piaszczyste) ciśnienie wody na wylocie wpłukiwanego elementu powinno wynosić od 1.5 do 2.0 at, a do wpłukiwania w grunty trudno rozmywalne (gliny ciężkie z domieszką zwiru) ciśnienie wody dochodzi nawet do 15 at. Wydajność pomp i zużycie wody zależy od średnicy i długości wpłukiwanego elementu, od przepuszczalności gruntu oraz od różnicy poziomów między zwierciadłem wody w wypłukiwanym otworze i zwierciadłem wody gruntowej. Znając średni współczynnik filtracji Tc oraz różnicę poziomów wody, według ogólnie stosowanych w hydrogeologii wzorów na studnie chłonne można obliczyć ilość wody Cli, która będzie infiltrowała do gruntu, a ze wzorów ogólnie stosowanych w hydraulice można ustalić niezbędną wydajnošć wody qu dla wyniesienia z otworu cząstek gruntu. Niezbędna wydajność pomp, przy wysokości podnoszenia równej wszystkim stratom ciśnienia na odcinku od pompy do wylotu z otworu, powinna wynosić 1,25 [5-23] W przeciętnych warunkach, do wpłukiwania rur osłonowych igłofiltrów i iglostudzien do 150 mm, niezbędna jest pompa o wydajności od 800 do 1000 1/min, a do wpłukiwania rur o 350 mm pompa o wydajności od 2000 do 3000 1/min. Read the rest of this entry »

Często stosuje się wbijanie pali z równoczesnym wpłukiwaniem. Wpłukiwanie pali polega na tym, że za pomocą prądu wody, dostarczonej odpowiednią rurą, rozluźnia się grunt w otoczeniu zapuszczanego pala tak dalece, że pal pod wpływem swego ciężaru i lekkich tylko uderzeń młota zagłębia się w grunt. Pale można zapuszczać prądem wody przede wszystkim w grunty łatwo rozmywalne, a więc luźne i drobne czyste piaski, chociaż dobre wyniki uzyskiwano także przy piaskach ilastych, a nawet w cięższych warunkach gruntów spoistych. Grunty spoiste jednak (iły, gliny) w zasadzie są najmniej odpowiednie do wpłukiwania w nie pali. Również w żwirach wpłukiwanie jest trudne, gdyż wymaga dużej ilości wody dostarczanej pod stosunkowo dużym ciśnieniem. Read the rest of this entry »

Technika wkręcania pali stosowana jest rzadko, dlatego też pominięto informacje szczegółowe na ten temat. Wciskanie pali wymaga istnienia odpowiedniej przeciwwagi, o której dolną powierzchnię może się oprzeć dźwignik hydrauliczny. Pale takie mają znaczenie głównie przy wzmacnianiu istniejących fundamentów lub przy zapuszczaniu pali w piwnicach z mocnymi stropami. W wi b rowy wan i e pali jest techniką nową, będącą jeszcze u nas w stanie prób. Do tego celu używa się wibratorów odpowiednio skonstruowanych i nasadzanych na wierzch pali. Read the rest of this entry »

Nośność konstrukcji żelbetowej można zwiększyć stosując dwie zasadnicze metody: a) powiększenie przekroju elementów przez sztukowanie lub wykonywanie powlok żelbetowych albo dobetonowanie jednostronnych nakładek z dodaniem przyspawaniem odpowiedniego zbrojenia, b) zmianę statycznego schematu konstrukcji. Pierwsza metoda pozwala zasadniczo powiększyć nośność zarówno nie uszkodzonych, jak i uszkodzonych konstrukcji. Metoda ta została sprawdzona laboratoryjnie oraz wypróbowana w praktyce przy odbudowie lub przebudowie obiektów. Druga metoda (względnie nowa) pozwala drogą niewielkich przeróbek powiększyć nośność konstrukcji wzmacnianej. Wyróżnia się ona prostotą i szybkością wykonania, a ponadto może być zastosowana bez zatrzymania produkcji, odbywającej się w danym zakładzie. Read the rest of this entry »

Zebra wzmacnia się przez powiększenie ich przekroju lub odciąża się je przez dodanie nowych belek, żelbetowych lub ze stalowych dwuteowników. W wyniku poszerzenia żeber lub dodania pośrednich belek zmniejsza się rozpiętość płyty. Podajemy przykład usunięcia uszkodzenia stropu płytowożebrowego, uszkodzonego wskutek działania mrozu. W czasie silnych mrozów stwierdzono pęknięcie poprzeczne odsłoniętego stropu płytowożebrowego nad najniższą kondygnacją obiektu budowanego w Warszawie. Pęknięcie powstało wskutek nagłego oziębienia odsłoniętej konstrukcji żelbetowej nie posiadającej dylatacji. Read the rest of this entry »

Celem naprawy stropów jest: a) uzupełnienie betonu od dołu żeber dla osłonięcia wkładek, b) stworzenie płyty sufitowej nadającej się do tynkowania. Przed przystąpieniem do naprawy należało oczyścić strop ze skruszałych części i zmyć przez polewanie wodą z węża. W jednym ze stropów z wypełnieniem z dziurawek usunięto dolną skruszałą warstwę cegieł, oczyszczono powierzchnię i zapełniono dolną część stropu cegłami porowatymi (trocinówkami). Cegły te, po uprzednim wymoczeniu i narzuceniu zaprawy cementowo-wapiennej na ich powierzchnie od strony żeber i od góry, zostały wtłoczone między żebra i umocnione tam za pomocą kliników drewnianych. Następnie po zmoczeniu spodu żeber została narzucona zaprawa cementowa 1 : 3 aż do dolnego poziomu cegieł. Read the rest of this entry »

W przypadku uszkodzenia warstwy ochronnej w strefie rozciąganej belki o rozpiętości Z i długości odsłonięcia zbrojenia a postępujemy następująco: a) a lI3 należy usunąć skruszały beton między zbrojeniem, starannie oczyścić powierzchnię z pyłu i po dokładnym zmoczeniu uzupełnić brakujący beton przez torkretowanie; b) a lI3 wystarczy, po oczyszczeniu i zmoczeniu ręcznie, uzupełnić beton zaprawą cementową o stosunku 1 : 2,5. W przypadku uszkodzenia belki w strefie ściskanej, np. wskutek powstania raków w belce o podwójnym zbrojeniu przy zbyt dużych wielkościach ziarn kruszywa, postępuje się następująco; za pomocą ostukiwania młotkiem ustala się obszar uszkodzenia, zaznaczając go kredą; następnie oczyszcza się i obficie zmacza wodą beton, przykłada do powierzchni płytkę drewnianą oraz przy pomocy węża pod ciśnieniem 0,5+1,0 at n wtryskuje się w uszkodzone miejsce zaprawę cementową. Słupy. Wzmocnienie żelbetowych słupów często sprowadza się do wykonywania żelbetowych powłok, zbrojonych podłużnie wkładkami i strzemionami lub spiralnym uzwojeniem. Read the rest of this entry »

Człowiek budował prymitywne studnie na wiele tysięcy lat przed naszą erą. Do dziś czynna studnia Jakuba w Samarii (32 in. głębokości – wody 5 m) była wykonana w skale. Podobnie powstało wiele studni wybudowanych parę tysięcy lat temu w Azji Środkowej, Egipcie itp. W Grecji już w r. Read the rest of this entry »

Do podnoszenia wody stosowano pompy mechaniczne w 91,5%, pompy uruchamiane ręcznie – w 4,5%, dopływ grawitacyjny – 4,0% (57). Uzdatnianie wody (filtrowanie, odżelazianie itp. ) stosowano było w 1955 r w wodociągach wiejskich w nielicznych przypadkach, przede wszystkim w urządzeniach nowo budowanych. W okresie 1955-1963 liczba urządzeń wodociągowych na wsi. znacznie wzrosła i pod koniec 1963 roku, wg danych Wodrolu wynosiła 6309, w szczególności 1159 wodociągów zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz 5150 wodociągów zakładowych resortu rolnictwa. Read the rest of this entry »