Betonowanie pali

Pal betonuje się wrzucając do rury wilgotną mieszankę betonową od razu na wysokość do 12 m, po czym rurę podwiesza się na wieszakach prętowych i linkach (które połączone są z młotem i mogą przejmować jego uderzenia w górę) i beton ubija gię lekkimi uderzeniami młota, Uderzenia młota skierowane są na przemian w dół na rurę i w górę na wieszaki. Dzięki temu rura zostaje wprawiona w pionowy ruch drgający kolejno w górę i dół, o częstotliwości 80 razy na minutę. Gdy rura się podnosi o parę centymetrów, beton wycieka z rury rozszerzając ściany otworu; warstwa ta ulega pewnej kompresji, gdy rura wraca w dół. Ruch ku górze odbywa sie po dłuższej drodze niż ruch ku dołowi, wskutek czego rura powoli podnosi się. Podczas takiego „wibrowania” rurę podciąga się z prędkością do m/min, podtrzymując ją za pomocą wielokrążka. Gdy pale są dłuższe niż 12 m, wyciąganie przerywa się, zanim jeszcze beton wyjdzie całkiem z rury, i czynność się powtarza po ponownym wypełnieniu rury, już na wyższym poziomie, także na długości nie większej niż 12 m. Długość pali Vibro dochodzi do 30 m 8.6.4. Pale Wolfsholza Pale te są najbardziej znanym i najstarszym typem tzw. pali pneumatycznych (betonowanych powietrznie). Poniżej opisany będzie klasyczny sposób ich wykonania, przy czym możliwe jest łączenie powietrznego betonowania także z innymi sposobami zapuszczania rury lub ubijania betonu. Zasada wykonania pali Wolfsholza jest następująca. Rurę obsadowa wwierca się w grunt, wydobywając równocześnie stopniowo grunt z jej wnętrza. Po doprowadzeniu końca rury do właściwego położenia wstawia się do niej szkielet zbrojenia. Wierzch rury zamyka się szczelną głowicą, z przeprowadzonymi przez nią 3 przewodami dla powietrza sprężonego, betonu i odprowadzenia wody z wnętrza rury. [patrz też: sbl zakrzewo, pajo luboń, przyłącze energetyczne ]